O starej prostytutce

Stara prostytutka w białym berecie

Kiedy latek miałam mało,
Gładką cerę, zgrabny nosek.
Towarzyszką byłam stałą,
I królową wszystkich wiosek.

Takie miałam słodkie życie,
Bycia z obcym się nie bałam.
Wtedy tylko szybkie mycie,
Na nowego już czekałam.

Krótki, długi, nieraz gruby,
Wszystkie były w moich ustach.
Czasem dwójka - młodych rudych,
Mnie bawiła ta rozpusta.

Z czasem czułam jak więdnieje,
A rozrywka taka sama.
Twarz mi puchła, duch szaleje,
Lecz w spelunach wciąż do rana.

Potem tylko z brudnym zbokiem,
Bez rodziny, bez miłości.
Rak macicy sięgnął wzrokiem,
Spermą nasączone kości.

Moja ręka to pisała,
Co się wstydzi samej siebie.
Czwórkę dzieci wyskrobała,
Żywot kończę w suchej glebie.